Μαζεύουμε τα κομμάτια του καθρέφτη και προχωράμε

του Αριστοτέλη Βασιλάκη
 

Το βίντεο που εξαπλώθηκε με αστραπιαία ταχύτητα σε ολόκληρο το Διαδίκτυο και εμφάνιζε δύο άνδρες να φυγαδεύονται από τους αστυνομικούς τον ένα με μπαταρισμένο κεφάλι, μαύρη μπλούζα στο πρόσωπο να κρατάει βέργα dexion και τον άλλο να φοράει ιατρική μάσκα, απέδειξε ότι το παρακράτος ζει και βασιλεύει…

Κάποτε οι Αριστεροί φώναζαν για το παρακράτος της επάρατης Δεξιάς, τις ξένες μυστικές υπηρεσίες, την ξενοκρατία, τους φακέλους στην Ασφάλεια και το παλάτι…

Μετά από πολλούς αγώνες, στην περίοδο της μεταπολίτευσης είμαστε σε θέση να περηφανευόμαστε ότι στείλαμε το παρακράτος στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και έχουμε την τύχη πλέον να βιώνουμε την αποθέωση της Δημοκρατίας.

Είναι προφανές ότι παρακράτος και παρακρατικοί δεν υπάρχουν πουθενά, άλλωστε το βιώσαμε όλες αυτές τις μέρες στο Σύνταγμα. Οι ξένες μυστικές υπηρεσίες δεν ασχολούνται πλέον καθόλου με τα καθ’ ημάς και περιορίζονται σε καθαρά γραφειοκρατικό ρόλο, η χώρα μας δεν εξαρτάται επ’ ουδενί και οικονομικά και πολιτικά και κοινωνικά από τους ξένους «φίλους» μας. Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες όπως θα έλεγε και ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου. Οι Έλληνες δεν είναι καθόλου φακελωμένοι, αφού τα παγιδευμένα κινητά και οι κάμερες σε όλους τους δρόμους λειτουργούν μόνο για αντιτρομοκρατικούς λόγους και τέλος αποφύγαμε μια για πάντα το παλάτι και την κληρονομική Δημοκρατία… Το γεγονός ότι ακόμα και σήμερα μας κυβερνούν Παπανδρέου, Καραμανλήδες και Μητσοτάκηδες είναι τυχαίο γεγονός και οφείλεται καθαρά σε συγκυριακούς λόγους.

Φίλοι μου στην Ελλάδα πλέον όλα γίνονται στο όνομα της Δημοκρατίας. Όλα γίνονται για το καλό μας. Οι Έλληνες «δημοκράτες», ειδικότερα ο φανατικοί Έλληνες «δημοκράτες», αυτή την περίοδο είναι πολύ οργισμένοι και «χτυπάνε» όπου και όποιον βρουν. Ειδικότερα ο διαχρονικός Έλληνας «συστημικός» τέμνει τον κόσμο κάθετα και δογματικά, σε δύο μέρη: στο καλό και στο κακό. Στους δικούς μας και στους άλλους. Τα κριτήρια πολλά και διάφορα: «Ιδεολογικά, θρησκευτικά, εθνικά, οπαδικά, σεξουαλικά, χρωματικά, σουρεαλιστικά, κτλ, κτλ.» Και βέβαια η σχετικότητα και η ιερότητα αυτών των κριτηρίων άγνωστο που αρχίζουν και ακόμα πιο άγνωστο που τελειώνουν.

Οποιοδήποτε πρόβλημα καθημερινό, ιδιωτικό, κοινωνικό αυτόματα παίρνει σχεδόν μεταφυσικές διαστάσεις. Είναι έξω από τη σφαίρα του ατόμου, εκπορεύεται από το «κακό» που κάθεται εκεί απέναντι τους και τους κοιτάζει βολικά, άλλοτε μοχθηρά και άλλοτε χαμογελαστά, μέσα από ένα καθρέφτη...

Ο Έλληνας υπηρέτης του συστήματος, ο παρακρατικός επίσημος και ανεπίσημος αρέσκεται να κάθεται απέναντι στον καθρέφτη, ακόμα και όταν αργοπεθαίνει. Παίρνει χαρά σπάζοντας τον καθρέφτη, τον «κακό» καθρέφτη... Δηλαδή εμένα κι εσένα…

Εμείς το μόνο που οφείλουμε να κάνουμε, είναι να παραμείνουμε ψύχραιμοι και να πάψουμε να είμαστε προληπτικοί και δεισιδαίμονες… Να μαζέψουμε τα κομμάτια του καθρέφτη και να προχωρήσουμε στον δικό μας δρόμο…