Αριστοτέλης Βασιλάκης
πρ. Πρόεδρος ΠΑΣΠΑ ΔΕΗ
Β’ αναπλ. Γραμματέας -
Μέλος Δ.Σ. ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ
Αγαπητοί συνάδελφοι και συναδέλφισσες
Προς μεγάλη μου έκπληξη (αν και στο βασίλειο της PPC τίποτα δεν μου προκαλεί πλέον έκπληξη), πληροφορήθηκα για την εφαρμογή του συστήματος στοχοθεσίας ανά θέση εργασίας και της βαθμονόμησης των ρόλων, για στελέχη της Επιχείρησης βαθμίδας από Τομεάρχη και πάνω.
Ξεκινάω με δύο βασικά ερωτήματα – απορίες. Οι Τομεάρχες θεωρούνται ακόμα στελέχη; Διότι με 5 Αναπληρωτές Διευθύνοντες Συμβούλους, 25 Γενικούς Διευθυντές, γύρω στους 150 Διευθυντές BOK και τους αμέτρητους Κλαδάρχες-Βοηθούς Διευθυντές, τι ιεραρχική αξία μπορεί να έχει ένας Τομεάρχης σ αυτή την Βαβέλ «στελεχών» που έχει στηθεί; Επίσης οι Υποτομεάρχες γιατί δεν συμμετέχουν στη νέα εφαρμογή; Δεν θεωρούνται ιεραρχική βαθμίδα;
Για την εφαρμογή του συστήματος στοχοθεσίας, φυσικά και δεν έγινε κάποια ενημέρωση – διαβούλευση με τους εργαζόμενους. Αυτό ομολογώ ότι δεν μου προξένησε καμία έκπληξη. Η πρακτική του ΣΟΚ και ΔΕΟΣ είναι μια συνήθης πρακτική της παρούσας διοίκησης. Εδώ ιδιωτικοποιήθηκε η ΔΕΗ και οι εργαζόμενοι το έμαθαν από τα σάιτ!!!
Δεν κρύβω πως η διοίκηση Στάσση (εσωτερικού), μου θυμίζει έντονα την αλήστου μνήμης διοίκηση Νέζη, η οποία έχοντας εξασφαλίσει εσωτερική εργασιακή ειρήνη, καλλιεργώντας άριστες σχέσεις με τους εργαζόμενους, (δια των εκπροσώπων τους) κατάφερνε να περάσει όσα είχε σχεδιάσει.
Ωραία και καλά όλ’ αυτά, αλλά η ζωή έχει διδάξει πως η αλαζονεία είναι κακός οδηγός και συνήθως οδηγεί σε «ατυχήματα». Ασφαλώς εμείς οι παλιοί «επάρατοι» ΔΕΗτζηδες, θυμόμαστε που κατέληξε το «βασίλειο Νέζη».
Για να είμαι δίκαιος η διοίκηση Στάσση (εξωτερικού), έχει καταφέρει πράγματα, που καμία άλλη μέχρι σήμερα – αν και σχεδίασε – δεν κατάφερε να υλοποιήσει.
Όσον αφορά αυτή – καθαυτή την εφαρμογή του συστήματος στοχοθεσίας ανά θέση εργασίας και της βαθμονόμησης των ρόλων, εκτιμώ ότι αργά ή γρήγορα θα συνδεθεί με αξιολόγηση, συνακόλουθα και με την μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξη. Κι επειδή στην PPC το Διευθυντικό δικαίωμα, έχει ξεχειλώσει ως Διευθυντική αυθαιρεσία αντιλαμβάνομαι πως όλο αυτό το πλέγμα βαθμονόμησης-αξιολόγησης-μισθοδοσίας θα εργαλειοποιηθεί στον έσχατο βαθμό, ώστε η Ανώτατη Διοίκηση να έχει τον πλήρη έλεγχο, αποδυναμώνοντας πλήρως ενδεχόμενη αντίδραση των εργαζομένων, ακόμα και πολιτικών παρεμβάσεων.
Για να είμαι δίκαιος και το προηγούμενο σύστημα αξιολόγησης, που δεν συνδεόταν με την παραγωγικότητα και την μισθοδοσία, παρουσίαζε πολλές αδικίες, αφού οι Διευθυντές αξιολογούσαν με βάση τις προσωπικές τους συμπάθειες και όχι αξιοκρατικά. Αν το νέο σύστημα αξιολόγησης στοχεύει να συνδέσει την αξιολόγηση με την μισθοδοσία, αντιλαμβάνεστε πόση δύναμη εκχωρείται στην Ανώτατη διοίκηση...
Όσον αφορά το σχέδιο βαθμονόμησης κατά τη γνώμη μου παρουσιάζει μια σοβαρή αντίφαση, καθώς με την τρέχουσα διαδικασία οι Τομεάρχες δεν θα μάθουν ποτέ την ακριβή και πραγματική περιγραφή (και κατ' επέκταση βαθμονόμηση) της θέσης τους, διότι:
α) δεν μπορείς να παρεκκλίνεις πολύ από την υφιστάμενη περιγραφή της θέσης προκήρυξης γιατί αλλάζει το οργανόγραμμα!
β) τελικά η διοίκηση δεν θα «ακούσει» τη θέση του κατώτερου στελέχους αλλά τη «διορθωμένη» του Διευθυντή, χωρίς ο Τομεάρχης να γνωρίζει το περιεχόμενο της (δημοκρατία από τα Lidl)
Από την στιγμή που δεν λαμβάνεται υπόψιν η άποψη της κατώτερης ιεραρχίας γιατί δεν ρωτήθηκαν απευθείας οι Διευθυντές, οι οποίοι σε συνεργασία με τους Τομεάρχες θα περιέγραφαν τη θέση;
Και αν η διοίκηση Στάσση ευαγγελίζεται (δεν έχω λόγο να αμφιβάλλω), την αξιοκρατία, την παραγωγικότητα και όλα αυτά τα μεγαλεπήβολα που μαθαίναμε ως πρωτοετείς στο Πανεπιστήμιο, γιατί δεν προχωρά σε κάτι πραγματικά καινοτόμο; Η αξιολόγηση να γίνει αμφίδρομη. Να αξιολογούν οι Διευθυντές τα στελέχη τους και τους εργαζόμενους, αλλά να γίνεται και το αντίθετο. Να αξιολογούν και οι εργαζόμενοι την ιεραρχία τους!!!
Προφανώς αυτό δεν θα γίνει σε καμία περίπτωση, διότι η κοινωνία της αγοράς βασίζεται, στην αδικία, στην αναξιοκρατία και στο συμφέρον, όπου ο δυνατός με διάφορα διοικητικά εργαλεία, επιβάλλει τα θέλω του και τα θέλω, όσων εξυπηρετεί…
Καταλήγοντας θεωρώ πως η «βαθμονόμηση» σχεδιάστηκε με στόχο τη διάρρηξη της συνεργασίας, αλληλεγγύης και ομαδικότητας μεταξύ των εργαζομένων. Γενικά της διάρρηξης του οικογενειακού κλίματος (με τις μεγάλες παθογένειες του) που είχε παλιά η ΔΕΗ. Καλλιεργεί την ανασφάλεια και το φόβο, ως δομικά στοιχεία για την επιβολή της νέας τάξης πραγμάτων στην PPC.
Δεν υπάρχει κανένας μηχανισμός ελέγχου των Διευθυντών, κανένας μηχανισμός διόρθωσης σφαλμάτων ή υποβολής ενστάσεων.
Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ο σεβασμός στον εργαζόμενο έχουν πάει περίπατο στη «Ρουμανία». Οι προσχηματικές διαδικασίες, οι μονόπλευρες αξιολογήσεις και συστήματα, εντείνουν τις ανισότητες μεταξύ παλαιών και νέων εργαζόμενων και ενισχύουν έναν εσωτερικό κοινωνικό αυτοματισμό.
Τέλος, κάνοντας την αυτοκριτική μου, θα πρέπει να πω, ότι οι εκπρόσωποι των εργαζομένων, ως συνήθως είμαστε απόντες!!! Τα Σωματεία – Μέλη και η ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, λάμπουν δια της απουσίας τους. Μόνο ο Σύλλογος Επιστημονικού Προσωπικού έβγαλε μια ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΚΟΛΑΦΟ. Ωστόσο στην επικοινωνία, αν δεν δημιουργηθεί κίνημα – μέτωπο, από σύσσωμη την κοινωνία των εργαζομένων, οι έχοντας τα γένια και τα χτένια, θα κάνουν πλάκα στον αιώνα τον άπαντα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου