Νομότυπη «εργασιακή γαλέρα» το security

Είναι πανθομολογούμενο πως ο κλάδος του security στην Ελλάδα είναι πολύ υποβαθμισμένος, σε σημείο μάλιστα πολλές φορές να θεωρείται περίπου ως μια νομότυπη «εργασιακή γαλέρα»… Οι αιτίες που συμβαίνει αυτό είναι πολλές και ποικίλουν. Και βέβαια δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Έχει ρίζες τουλάχιστον μια εικοσαετία πριν. Ποιοι είναι όμως οι λόγοι που έχουν οδηγήσει στην υποβάθμισή του και τι συμβαίνει στον Όμιλο ΔΕΗ;

Οι κυριότεροι λόγοι της υποβάθμισης περιλαμβάνουν:

1. Υποβάθμιση του επαγγέλματος:
   Οι εργαζόμενοι στον τομέα της ασφάλειας αντιμετωπίζονται περίπου ως ανειδίκευτοι υπάλληλοι, παρά τη σημασία του έργου τους και των πολλών χρημάτων που σπαταλώνται για την Ασφάλεια στην ευρύτερη έννοια της ως κλάδος. Η έλλειψη σαφούς επαγγελματικής ταυτότητας και εκπαίδευσης μειώνει το κύρος του επαγγέλματος. Το να είσαι «σεκιουριτάς», δεν σου προσφέρει καμία κοινωνική και οικονομική προοπτική, πολύ δε περισσότερο, καμία αυτοπραγμάτωση.
2. Χαμηλοί μισθοί και εργασιακές συνθήκες:
   Πολλοί εργαζόμενοι στον κλάδο πληρώνονται τον κατώτατο μισθό, χωρίς επαρκείς παροχές ή δυνατότητα εξέλιξης. Οι βάρδιες, οι ασταθείς ώρες εργασίας, πολλές φορές η μαύρη και απλήρωτη εργασία και η έλλειψη προστασίας των δικαιωμάτων καθιστούν το επάγγελμα, ως την έσχατη λύση στην αγορά εργασίας.
3. Έλλειψη κατάλληλης εκπαίδευσης:
   Αν και υπάρχουν νόμοι που απαιτούν πιστοποίηση για τους επαγγελματίες security, η εφαρμογή τους δεν είναι πάντα αυστηρή. Σε πολλές φυλάξεις εργάζονται ως security, άτομα που δεν έχουν καν την άδεια εργασίας. Αυτό οδηγεί σε χαμηλά επίπεδα δεξιοτήτων, γεγονός που υποβαθμίζει την ποιότητα των υπηρεσιών. Στη ΔΕΗ δεν συμβαίνει αυτό, αφού έχει αυστηροποιηθεί το πλαίσιο ελέγχου, ωστόσο οι εκπαιδεύσεις τους, με βάσει τις πραγματικές ανάγκες, βρίσκονται ακόμα σε χαμηλό επίπεδο.
4. Αντίληψη χαμηλής αξίας:
   Πολλοί εργοδότες βλέπουν τις υπηρεσίες security ως περιττό κόστος και όχι ως στρατηγική επένδυση για την προστασία της επιχείρησής τους. Αυτό οφείλεται και στο γεγονός ότι η ΑΠΟΤΡΟΠΗ, η οποία είναι το βασικό χαρακτηριστικό του επαγγέλματος, δεν είναι μετρήσιμη. Ειδικά στο δημόσιο όπου η ανάθεση συμβολαίων γίνεται με το χαμηλότερο κόστος, ανεξαρτήτως ποιότητας. Στη ΔΕΗ αυτό άλλαξε, από την εποχή που ιδιωτικοποιήθηκε, ωστόσο τα παιδιά που εργάζονται ως security, συνεχίζουν να παίρνουν τον κατώτατο μισθό, ενώ όσοι έχουν τριετίες συνήθως «αναγκάζονται» να φύγουν από τις φυλάξεις της Επιχείρησης.
5. Απουσία κανονιστικού πλαισίου:
   Παρόλο που υπάρχουν κανονισμοί για τον κλάδο, η εφαρμογή τους είναι συχνά χαλαρή. Η έλλειψη ελέγχων και αυστηρών ποινών για παραβάσεις ενισχύει το πρόβλημα. Πολλές εταιρείες του κλάδου έχουν δεχτεί ποινές για παραβίαση της εργατικής νομοθεσίας, ωστόσο η ασάφεια του κανονιστικού πλαισίου, τις βοηθάει να ξεπερνούν τις συγκεκριμένες σκοπέλους, αφού ιδρύουν άλλες εταιρείες με διαφορετικό ΑΦΜ και διαφορετικούς νόμιμους εκπροσώπους και λαμβάνουν κανονικά μέρος στους διαγωνισμούς.
6. Ανασφάλεια και ασταθής αγορά εργασίας:
   Η αβεβαιότητα στην αγορά έχει επηρεάσει τη ζήτηση για υπηρεσίες security, αφού πρόκειται καθαρά για υπηρεσίες, η οποίες είναι αυτές που κυρίως πλήττονται σε περιόδους οικονομικής ύφεσης. Πολλές επιχειρήσεις επιλέγουν να μειώσουν τα κόστη και το security είναι ο εύκολος κλάδος από τον οποίο μπορούν να γλιτώσουν κόστη, αφού το όφελος στην εξίσωση «κόστους – οφέλους» δεν είναι μετρήσιμο.

Μπορεί να βελτιωθεί ουσιαστικά η κατάσταση; Φυσικά και μπορεί, φτάνει να υπάρχει πραγματική βούληση για ποιοτικότερες υπηρεσίες και όχι «δηθενιές» που μόνο στόχο έχουν την εκτέλεση χρυσών συμβολαίων και την παρουσίαση έργου από τα golden boys του security.

• Ειδικές εκπαιδεύσεις: Υποχρεωτικά προγράμματα κατάρτισης, με βάση τις ανάγκες και όχι γενικές εκπαιδεύσεις. Διαφορετική η φύλαξη σε ένα Ορυχείο, διαφορετική η φύλαξη σε ένα Φράγμα και εντελώς διαφορετική σε ένα Κατάστημα Πωλήσεων. Θα πρέπει να προσαρμοστούν οι εκπαιδεύσεις στις ανάγκες της επιχείρησης και όχι το αντίθετο, ώστε να λέμε ότι έγιναν εκπαιδεύσεις.
• Αύξηση μισθών: Δίκαιες αμοιβές που ανταποκρίνονται στις ευθύνες του επαγγέλματος. Η αύξηση των κερδών να πηγαίνει στους ανθρώπους και όχι στους ιδιοκτήτες των εταιρειών. Αν είναι δυνατόν στους διαγωνισμούς, να μπει κατώτατο όριο μισθοδοσίας (πολύ υψηλότερο από το Μ.Ο. της αγοράς, ειδικά για τις κρίσιμες υποδομές) και ανώτατο όριο εργολαβικού και διοικητικού κέρδους για τις εταιρείες (στο Μ.Ο. της αγοράς). Ο συνδυασμός των δύο θα αλλάξει το status quo της αγοράς security, όπου τα οφέλη από τα καλά συμβόλαια δεν μετακυλίονται στους ανθρώπους, αλλά στις εταιρείες.
• Ποιοτική αναβάθμιση των ελέγχων: Οι έλεγχοι να είναι επί της ουσίας, για να διασφαλιστεί η τήρηση των κανονισμών και η αναβάθμιση της ποιότητας των υπηρεσιών. Για παράδειγμα να ελέγχεται πριν και πάνω απ’ όλα ο μισθός των security, διότι απ’ αυτό ξεκινάει η αναβάθμιση της ποιότητας των υπηρεσιών. Οι εταιρείες που δίνουν καλύτερους μισθούς, να «μοριοδοτούνται» με το μεγαλύτερο ποσοστό στην αξιολόγηση τους.

Συνοπτικά θα συμπεραίναμε πως η κατάσταση στη ΔΕΗ έχει βελτιωθεί, σε σχέση με το παρελθόν, αν συνυπολογίσουμε πως η φύλαξη κεντρικοποιήθηκε και σε κάθε μεγάλη αλλαγή – ως συνήθως – υπάρχουν και αντιδράσεις και παθογένειες και λάθη.

Ωστόσο για να βελτιωθεί ουσιαστικά η κατάσταση, θα πρέπει να είναι ευχαριστημένοι οι άνθρωποι που εργάζονται στις εγκαταστάσεις της ΔΕΗ.

Να παρακαλάνε να έρθουν σ’ εμάς και όχι να νιώθουν ότι είναι τα θύματα ενός εσωτερικού κοινωνικού αυτοματισμού, στον οποίο εκείνοι είναι ο αδύναμος κρίκος.

 

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΠΑΣΠΑ ΔΕΗ