Το διαχρονικό ΠΛΙΑΤΣΙΚΟ σε βάρος της ΔΕΗ

του Αριστοτέλη Βασιλάκη

Διαβάζω και ακούω συνεχώς τους τελευταίους μήνες από πολιτικούς, στελέχη και συνδικαλιστές, μια μόνιμη επωδό ότι η ΔΕΗ διανύει την κρισιμότερη περίοδο στην ιστορία της. Πολλοί λένε και δεν έχουν άδικο πως η μεγαλύτερη Δημόσια Επιχείρηση πολύ σύντομα θα είναι κάτι εντελώς διαφορετικό απ’ αυτό που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα… Σίγουρα πιο συρρικνωμένο και οπωσδήποτε πιο αδύναμο.

Δεν ξέρω αν όντως η ΔΕΗ βρίσκεται ένα βήμα πριν από την κατάρρευση ή όλο αυτό αποτελεί ακόμα ένα επικοινωνιακό παιχνίδι, ώστε να αμβλυνθούν οι αντιδράσεις για το επερχόμενο ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ της.

Εγώ αυτό που βλέπω είναι πως η ΔΕΗ δεν πάει καθόλου καλά και η επικείμενη ιδιωτικοποίηση της, με όποια μορφή κι αν γίνει, θα γίνει κάτω από τις χειρότερες συνθήκες, με την επιχείρηση απαξιωμένη, καταχρεωμένη και διαπραγματευτικά στο καναβάτσο…

Επίσης βλέπω ότι οι αντιδράσεις είναι από αναιμικές έως ανύπαρκτες και οπωσδήποτε δυσανάλογες σε σχέση με αντιδράσεις του πρόσφατου παρελθόντος, όπου για ήσσονος σημασίας ζητήματα σε σχέση με το προκείμενο γινόταν ένας μικρός χαμός . Επί της ουσίας διακυβεύεται η ίδια ύπαρξη της επιχείρησης και δεν κουνιέται φύλλο.

Μιας και μιλάμε για ιδιωτικοποίηση, από την εποχή που προσλήφθηκα θυμάμαι να γίνεται προσπάθεια απ’ όλες ανεξαιρέτως τις κυβερνήσεις να βάλουν χέρι στο φιλέτο, είτε για κομματική χρήση, είτε για μετακύλιση μεγάλου κομματιού κερδοφορίας σε ιδιώτες (φίλα προσκείμενους συνήθως).

Ζήσαμε εποχές μετοχοποίησης, εποχές βασικού μετόχου, στρατηγικού επενδυτή, συμπράξεων με τον ιδιωτικό τομέα, την επιβολή του διαμελισμού, την περιβόητη «μικρή ΔΕΗ» και βέβαια φτάσαμε στο σήμερα, όπου το 4^ο μνημόνιο επιβάλλει την πώληση της «μισής ΔΕΗ»!!!

Βέβαια για να φτάσουμε έως εδώ μπήκαν κάποιες υπογραφές – ταφόπλακα – για το τελευταίο κάστρο, όπως πολύ σωστά αναφέρουν κάποιοι, μετά την ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής, του ΟΤΕ, το ατυχές ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ του ΟΠΑΠ, την διάλυση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και της ΑΤΕ.

Με μια σειρά από τουλάχιστον περίεργες αποφάσεις της η ΡΑΕ, με τις οποίες έπαιζε ξεκάθαρα τα παιχνίδια εγχώριων αεριτζήδων ιδιωτών που «δραστηριοποιούνται» στην ενέργεια, μέρα με την ημέρα δημιουργούσε συνθήκες ασφυξίας στην επιχείρηση που το ελληνικό δημόσιο έχει τον έλεγχο του 50%

Με μια σειρά από μνημονιακές υπογραφές, διάφορες κυβερνήσεις κατάφεραν να απαξιώσουν μεγάλο μέρος της περιουσίας του Ελληνικού δημοσίου… Καταρχήν άρχισε να μειώνεται δραματικά το ποσοστό της λιγνιτικής παραγωγής της ΔΕΗ στο σύστημα, γεγονός που απομείωσε στο ελάχιστο το συγκριτικό πλεονέκτημα της έναντι των ανταγωνιστών της και βέβαια βάζει βόμβα στα οικιακά και όχι μόνο τιμολόγια.

Παράλληλα η ΔΕΗ είναι ενδεχομένως η μοναδική εταιρεία πανευρωπαϊκά που τις επιβάλλονται τόσο υψηλά πρόστιμα στις εκπομπές ρύπων, την στιγμή που γειτονικές και όχι μόνο χώρες «απολαμβάνουν» χορήγηση δωρεάν δικαιωμάτων εκπομπών άνθρακα.

Υποθέτω πως οι λιγνίτες της Γερμανίας και τα πυρηνικά εργοστάσια της Γαλλίας που κόπτονται για την κλιματική αλλαγή περισσότερο από τον Τράμπ, τη ΔΕΗ ή την ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, είναι καθαρή ενέργεια, φιλική προς τον περιβάλλον και το κυριότερο εναρμονισμένη με τις κερδοσκοπικές ανάγκες του Σόρος και όλων εκείνων που εμπορεύονται κερδοσκοπικά την πράσινη ανάπτυξη και την κλιματική αλλαγή...

Παράλληλα υπογράφτηκε από ελληνικά χέρια η μείωση της συνολικής συμμετοχής της ΔΕΗ στην παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος της χώρας, στο 50%!!!! Τι σημαίνει αυτό; Εκτός από μείωση της λιγνιτικής παραγωγής, θα έχουμε και έμμεση μείωση της υδροηλεκτρικής παραγωγής, της άλλης μεγάλης φθηνής μορφής ενέργειας, στην οποία το Ελληνικό κράτος και η ΔΕΗ έχουν επενδύσει δισεκατομμύρια ευρώ…

Τα ίδια χέρια υπέγραψαν και την μοιραία κατά την γνώμη μου μείωση του ποσοστού της ΔΕΗ στο 50% της εμπορίας ηλεκτρικού ρεύματος… Και γιατί μοιραία; Αν θεωρητικά στην παραγωγή η ΔΕΗ είναι πολύ δυνατή για να πεθάνει, αφού δεν κυκλοφορούν πολλοί στην αγορά που να βάλλουν κοντά στο 1 δις για να φτιάξουν ΕΝΑ ΜΟΝΟ λιγνιτικό ή υδροηλεκτρικό εργοστάσιο, στην Εμπορία είναι πολύ πιο δυσοίωνα τα πράγματα…

Επί της ουσίας η ΔΕΗ θα χάσει τους μισούς της πελάτες… Αυτό σημαίνει ότι θα μειωθεί δραματικά ο τζίρος της και συνακόλουθα τα καθαρά κέρδη της. Αν συνυπολογίσουμε ότι λόγω συνθηκών, αλλά και λανθασμένων πολιτικών της παρούσας κυβέρνησης, η ρευστότητα της ΔΕΗ έχει χτυπήσει κόκκινο, αντιλαμβανόμαστε πολύ εύκολα σε πόσο ασφυκτικό οικονομικό περιβάλλον θα κινηθεί όταν θα χάσει τους μισούς πελάτες της. Κι επειδή κάποιοι προσπαθούν να μας ταΐσουν λιωμένη καραμέλα – ότι τάχα μου – η ΔΕΗ θα διώξει ΚΑΙ κακούς πελάτες, το ΜΟΝΟ σίγουρο είναι πως αυτό δεν θα γίνει… Αυτό μας έχει διδάξει η ιστορία…

Τι σημαίνει όμως μείωση τζίρου και έλλειψη ρευστότητας; Δείτε τι έγινε με την Ελλάδα των μνημονίων και θα καταλάβετε… Πέφτει το ΑΕΠ (τζίρος), μειώνεται η ρευστότητα, ακολουθεί η αδυναμία δανεισμού, αυτόματα δημιουργείται ύφεση και ματαιώνεται κάθε δυνατότητα ανάπτυξης, ώστε να γυρίσει ο αναπτυξιακός τροχός.

Επί της ουσίας η ΔΕΗ θα μείνει με τους χιλιάδες κακοπληρωτές, επειδή είναι  κρατική και «πρέπει» να ασκεί κοινωνική πολιτική, μη κόβοντας το ρεύμα σε εκατομμύρια καταναλωτές που δεν έχουν να πληρώσουν ή έχουν και δεν θέλουν να πληρώσουν… Μέσα σ’ αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο είναι νομοτελειακό πως δεν θα έχει να πληρώσει τα δάνεια της… Ακολούθως δεν θα μπορεί να πάρει νέα δάνεια για να χρηματοδοτήσει ένα υποτυπώδες επενδυτικό πρόγραμμα ή έστω να αναχρηματοδοτήσει τον υφιστάμενο δανεισμό της.

Είναι δεδομένο πλέον πως αν δεν την βρει κάποιο απρόοπτο κακό, σίγουρα θα πεθάνει με τον χειρότερο θάνατο… Αργά και βασανιστικά… Χωρίς να μπορεί να σηκώσει κεφάλι… Κι επειδή κάποιοι βαυκαλίζονται, θα τους το γράψω ξεκάθαρα… Όλ’ αυτά σημαίνουν ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ. Έμμεσες ή άμεσες, δεν έχει σημασία…

Έγραψα παραπάνω για την αδυναμία εκπόνησης και εκτέλεσης επενδυτικού προγράμματος. Αυτό στην καθομιλουμένη σημαίνει ότι η ΔΕΗ δεν θα μπορεί να φτιάξει νέα εργοστάσια, είτε λιγνιτικά, είτε φυσικού αερίου, είτε υδροηλεκτρικά!!! Διότι στις ΑΠΕ οι διάφορες κυβερνήσεις οι οποίες υποτίθεται ότι διαφυλάττουν τα συμφέροντα του ελληνικού λαού, ως εκ τούτου και τα περιουσιακά του στοιχεία, με ένα «κρεσέντο» ελεύθερης οικονομίας και ίσων ευκαιριών στον ανταγωνισμό, «κατάφεραν» η ΔΕΗ να έχει 3% μερίδιο στην αγορά. Αυτός είναι ο ανταγωνισμός για τον οποίο κόπτονται οι ιδιώτες «επενδυτές» και αυτό το «ρυθμιστικό πλαίσιο» έχουν φτιάξει στα μέτρα τους οι ελληνικές κυβερνήσεις.

Είναι δεδομένο ότι οι επενδύσεις στην Ενέργεια είναι κοστοβόρες… Οι εγχώριοι ιδιώτες που δραστηριοποιούνται στον χώρο της ενεργείας δεν έχουν ούτε την οικονομική δύναμη, ούτε το ειδικό βάρος για να φτιάξουν μία μονάδα. 60 χρόνια το σύστημα γιγαντώθηκε ΜΟΝΟ με δημόσιες επενδύσεις. Και έγιναν ΜΟΝΟ δημόσιες γιατί ΜΟΝΟ η ΔΕΗ μπορούσε να τις κάνει…

Αντιθέτως στις ΑΠΕ έγιναν ιδιωτικές επενδύσεις… Μόνο που στην Ελλάδα της συνολικής στρέβλωσης της αγοράς, όπου ο αεριτζής τα καταφέρνει και ο νοικοκύρης χρεοκοπεί, οι ΑΠΕ που υποτίθεται είναι φθηνή και καθαρή Ενέργεια, έχει καταντήσει πανάκριβη μέσω του Ειδικού Τέλους Μείωσης Εκπομπών Αερίων Ρύπων (ΕΤΜΕΑΡ)!!!

Δηλαδή την αποζημίωση των παραγωγών ηλεκτρικής ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) και – υποτίθεται – τη συνεισφορά όλων μας στη μείωση εκπομπών αερίων ρύπων μέσω προώθησης των ΑΠΕ!!! Επί της ουσίας πρόκειται για ένα πρωτοφανές δώρο στους αεριτζήδες των ΑΠΕ, σε βάρος της ΔΕΗ και το κυριότερο σε βάρος του Ελληνικού λαού…

Στο δια ταύτα οι «επενδύσεις» των ιδιωτών στις ΑΠΕ είναι κρατικοδίαιτες και επιδοτούμενες από τον Έλληνα καταναλωτή, μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ, η οποία στο τέλος της ημέρας είναι και κερατωμένη και δαρμένη…

Η ΔΕΗ τα τελευταία 60 χρόνια λόγω του μονοπωλίου, λόγω του λιγνίτη, λόγω του νερού, λόγω της τεχνογνωσίας του προσωπικού της, καθώς και του πρότυπου ασφαλιστικού συστήματος των εργαζομένων της, αποτέλεσε ένα σύγχρονο επιχειρηματικό θαύμα, που όμοιο της δεν έχει να επιδείξει το Ελληνικό δημόσιο.

Έχω την πεποίθηση πως ακόμα και σήμερα αν την αφήσουν να αναπτυχθεί και να λειτουργήσει ως εταιρεία, χωρίς υπουργικές παρεμβάσεις και «ρυθμίσεις» - τύπου ΝΟΜΕ – θα καταφέρει να σταθεί στα πόδια της και να γράψει νέα λαμπρή ιστορία.

Εντελώς αιρετικά θα γράψω πως την διαπραγμάτευση για την «ιδιωτικοποίηση» της ΔΕΗ θα πρέπει να την κάνει η ίδια η ΔΕΗ, με γνώμονα το συμφέρον των μετόχων της και κατ’ επέκταση των καταναλωτών.

Αριστοτέλης Βασιλάκης
Πρόεδρος ΠΑΣΠΑ ΔΕΗ

Κατά την γνώμη μου με βάση τις παρούσες συνθήκες η ΜΟΝΗ σωτηρία της ΔΕΗ είναι το μίγμα ενός πανίσχυρου διεθνούς ακτινοβολίας και ισχύος στρατηγικού επενδυτή και συμπράξεων με ιδιώτες στην παραγωγή και την εμπορία, ούτως ώστε η ΔΕΗ να απολέσει όσο το δυνατόν μικρότερο κομμάτι του τζίρου της. Αυτό βέβαια σε συνδυασμό με τη χορήγηση δωρεάν δικαιωμάτων εκπομπών ρύπων, ώστε να μπει πάλι στο παιχνίδι ο λιγνίτης.

Ο υποφαινόμενος είχε γράψει στο παρελθόν ότι θα ήθελε μια ενιαία καθετοποιημένη και πανίσχυρη ΔΕΗ, χωρίς κρατικές παρεμβάσεις…. Επειδή όμως το παιχνίδι είναι στημένο και η τράπουλα σημαδεμένη, ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ αποτελεί η ισχυροποίηση της ΔΕΗ, μέσω της σύμπραξης με διεθνείς ενεργειακούς κολοσσούς. Να παιχτεί το παιχνίδι επιτέλους με ίσους όρους. Το πλιάτσικο σε βάρος της ΔΕΗ είναι διαχρονικό και η ευθύνη βαραίνει κυρίως τις ελληνικές κυβερνήσεις, οι οποίες δεν αντιλήφθηκαν ή δεν ήθελαν ν’ αντιληφθούν το χρυσάφι που είχαν στα χέρια τους…

Κι επειδή πολλοί κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν, ένα είναι το σίγουρο. Χρεοκοπία της ΔΕΗ σημαίνει άτακτη χρεοκοπία της Ελλάδας…